Ավետիք Իսահակյանի «Սաադիի վերջին գարունը» ստեղծագործությունից ընտրում ենք մի քանի նախադասություն, հանում այնտեղ եղած գոյականները, ածականները, թվականները, դերանունները, բայերը:
Առավոտ շատ վաղ զարթնեց Սաադին. իջավ պարտեզը, որ ծաղկում էր Ռոքնաբադ գետի ափին։
Տեսավ Հնդու խաղաղության գետերը սրբազան լոտոսներով օծուն։
Տեսավ նույնպես անապատը բոցակեզ, բեդվինների նժույգների վազքը սրարշավ. առյուծների հետևից՝ արծիվների թևերի տակ։
Երկնքի երփնավառ պարտեզների միջից դուրս բխեց արեգակը, և հուրհրացին ամեն թերթ ու փերթ, ամեն բար ու գուղձ, որովհետև գիշերը ադամանդի փոշի էր շաղ տրվել բոլոր նրանց վրա։
Ո՞վ ստիպեց, որ վարդը ճեղքե իր զմրուխտյա զրահը և բուրե հեշտագին։
«Ծնվում ենք ակամա, ապրում ենք զարմացած, մեռնում ենք կարոտով…»։
| Գոյականներ | Ածականներ | Թվականներ | Դերանուններ | Բայեր |
| Առավոտ | վաղ | նրանց | զարթնեց | |
| Սաադին | Հնդու | Ո՞վ | իջավ | |
| պարտեզ | սրբազան | իր | ծաղկում էր | |
| Ռոթնաբադ | օծուն | տեսավ | ||
| գետի | բոձակեզ | տեսավ | ||
| ափին | սրարշավ | բխեց | ||
| խաղաղության | երփնավառ | հուրհրացին | ||
| գետերը | զմրուխտյա | շաղ տրվել | ||
| լոտոսներով | հեշտագին | ստիպեց | ||
| անապատը | ճեղքե | |||
| բեդվինների | բուրե | |||
| նժույգների | ծնվում ենք | |||
| վազք | ապրում ենք | |||
| առյուծների | զարմացած | |||
| արծիվների | մեռնում ենք | |||
| թևերի | ||||
| Երկնքի | ||||
| պարտեզների | ||||
| արեգակը | ||||
| թերթ | ||||
| փերթ | ||||
| բար | ||||
| գուղձ | ||||
| գիշերը | ||||
| ադամանդի | ||||
| փոշի էր | ||||
| վարդը | ||||
| զրահը | ||||
| կարոտով |
Նանե Խաչատրյան 