- Ավարտին ենք հասցնում Բրունո Ֆերեոյի «Սև ոչխարը» պատմվածքի ընթերցանությունը և պատրաստ լինում բանավոր ներկայացնելուն, քննարկելուն:
- Բլոգում պատասխանում ենք տեքստին հաջորդող 7 հարցերին:
- Համառոտ՝ 5-6 նախադասությամբ վերապատմել պատմվածքը:
- Ո՞րն է ստեղծագործության մեջ արտահայտված գաղափարը:
- Համաձա՞յն եք արտահայտված գաղափարի հետ: Հիմնավորեք:
- Նկարագրեք իրական կյանքում հանդիպող նման իրավիճակներ ։
- Մգեցված բառերն ինչո՞վ են նման: Կարո՞ղ ես նմանատիպ այլ բառեր գտնել:
- Շեղատառ գրված միտքը ինչպե՞ս կմեկնաբանես:
- Համացանցում ուսումնասիրիր սպիտակ ագռավ դարձվածքի իմաստը:
1. Պատմվածքը մի սև ոչխարի մասին էր, որը ապրում էր մի հոտում, որտեղ ինքն էր միայն սև: Բոլորը իրեն ծաղրում էին և ծիծաղում էին իր վրա: Մի օր հոտի գլխավորը որոշեց ուսումնասիրել աշխարհը: Նա ճանապարհորդեց տարբեր հոտերով և բոլորին ասում էի, որ ինքն է գլխավորը: Բայց մի օր նա հայտնվեց մի հոտում, որտեղ բոլոր ոչխարները սև էին: Բոլորը սկսեցին իր վրա ծիծաղել: Նա արագ փախչեց այդտեղից և ինչ-որ ժամանակ հետո հայտնվեց մի ուրիշ հոտում, որտեղ բոլոր ոչխարները տարբեր գույնի էին: Նրան շատ սիրալիր վերաբերվեցին և նա հասկացավ իր սխալը:
2. Պետք չէ մարդուն բնութագրել միայն իր արտաքին տեսքով:
3. Ես համաձայն եմ պատմվածքի գաղափարի հետ, քանի որ ամեն մարդ յուրահատուկ է և իր արտաքին տեսքը կապ չունի, կարևորը ներքինն է:
4. Շատ եմ լսել և տեսել, թե ինչպես են վատ վերաբերվում և ծաղրում այն մարդկանց, որոնք մուգ մաշկի գույն ունեն: Նրանք մեղավոր չեն, որ այդպիսի մաշկի գույ ունեն և դրան պետք չէ ուշադրություն դարձնել:
5. մեն-մենակ, սեփ-սև բառերը չափազանցնում են ածականը:
6. Մյուս բոլոր ոչխարները միշտ հետևում էին նրան, կրկնում էին այն, ինչ նա էր ասում։
Դա նշանակում է, որ բոլորը հետևում են մարդուն, որի պահվածքը իրենց դուր է գալիս և այդպես է ստացվում, որ իրենք իրենց խելքով չեն մտածում, այլ միայն կրկնում են:
7. Սպիտակ ագռավ, հայերենում կիրառվում է, որպես փոխաբերություն՝ նշելու այնպիսի վարք կամ արժեհամակարգ ունեցող անձին, որը տարբերվում է իր շրջապատի այլ անձանցից։ Սպիտակ ագռավն արտասովորության հակասական խորհրդանիշ է, որը հաճախ կապված է շրջապատի կողմից տառապանքի, չհասկացվածության և օտարացման հետ։ Արտահայտությունը, որպես հազվագյուտ, բացառիկ մարդու բնորոշում, առաջին անգամ հիշատակվել է հռոմեացի բանաստեղծ Յուվենալիսի 7-րդ երգիծանքում:
Նանե Խաչատրյան 