Մեր ձմեռային ճամբարը բավականին հագեցած անցավ: Առաջին շաբաթը մենք ծանոթացանք օրակարգին, սկսեցինք մեր ճամբարային նախագիծը՝ “Удивительное путешествие в Средневековье”: Ուղևորվեցինք սահադաշտ, որտեղ շատ լավ ժամանակ անցկացրեցինք իրար հետ: Այցելել ենք Երկրաբանական թանգարանը: Քոլեջում շատ բաներ ենք արել, օրինակ՝ վարժությունների միջոցով ամեն մեկիս IQ-ն էինք ստուգում: Նաև մարկետինգն էինք քննարկում: Խոսել ենք հին ռուսական նախշերի մասին, որոնք կային շորերի, կուժերի և այլ բաների վրա: Հենց այդ նախշերն էլ որոշեցինք պատկերել կավի վրա, այնուհետև գույնզգույն ներկել: ՈՒնեցանք ռազմամարզական դասընթացներ, որտեղ մեզ սովորեցրեցին, թե ինչպես պահել զենքը, թե ինչպես աննկատ մոտենալ թշնամուն, թե ինչպես ճիշտ կրակել, թ ինչպես պետքէ մեզ պահել բանակում և այլն: Նաև ունեցել ենք տարբեր դասարանների հետ միասին ֆիզկուլտուրայի դաս:

Ընկեր Հասմիկի հետ շատ քննարկումներ ունեցանք: Քննարկել ենք “Պարացելսի վարդը“, Դպրոցի մասին, Ֆիլմ “Одна сотая секунды“, “Ինքնասպան տղան” և շատ այլ բաներ: Նաև հեքիաթ ենք ստեղծել, որտեղ մեր ընտրած տարբեր հեքիաթներից հերոսներին ենք խառնել մեկ հեքիաթում և պատմություն հորինել: Այս դասընթացների օգնեցին ավելի լավ վերլուծել սովորել:

Ընկեր Նունեի հետ էպոսի թարգմանություն ենք կատարել: Ամեն մեկն ընտրում էր մեկ երկրի էպոս, որը դեռ թարգմանված չէ հայերեն և թարգմանում է: Այդ նախագծի միտքը այն էր, որ թարմացնել հայկական համացանցը նոր նյութերով և թարգմանություններով: Այս միտքը ինձ շատ դուր եկավ: Ահա իմ և ընկերներիս միասին թարգմանությունը՝ Թագավորի ընկերը, թագավորի թշնամին և արքայադուստրը՝ մանուշակագույն հասպիս:

Ընկեր Նունեի հետ մենք անգլերենից որոշ նյութեր ընթերցեցինք: Նաև խաղացինք խաղ, որի անունն է Պոլիտեա: Նաև դիտել ենք ֆիլմ “Աննա Ֆրանկի օրագիրը” և քննարկել այն:

Այսպես անցավ մեր Ձմեռային ճամբարը՝ լի հետաքրքիր նախագծերով և գործունեությամբ: Ինձ շատ դուր եկավ:

Աղբյուր

3 մաս

Չթարգմանված

Правильный человек — тот, кто придет в твою жизнь, когда ты наконец научишься отпускать свою потребность все контролировать.

Правильный человек придет в твою жизнь, когда ты не будешь принуждать его к этому, когда ты поймешь, что иногда важно позволить всему идти так, как должно быть.

Тебе нужно понять, что ты не можешь все контролировать и все делать в этой жизни. И когда ты поймешь свои границы, тогда ты будешь готова к любви.

Правильный человек придет в твою жизнь, когда ты наконец научишься заботиться о себе. Когда ты научишься не позволять другим отвлекать тебя от того, что тебе самой нужно в этой жизни.

Правильный человек придет в твою жизнь в тот момент, когда ты будешь готова к нему. Не раньше и не позже. Ты просто должна доверять расписанию вселенной. Ты просто должна доверять, что у тебя все сложится.

Правильный человек придет в твою жизнь, когда ты будешь готова справиться с любовью. Когда ты будешь готова принять страсть и силу его чувств.

Թարգմանված

Ճիշտ մարդը այն մարդն է, ով կգա քո կյանք, երբ դու վերջապես կսովորես թողնել քո ամեն ինչ կառավարելու կարիքը։

Ճիշտ մարդը կգա քո կյանք, երբ դու չես ստիպելու նրան անել դա, երբ դու հասկանաս, որ երբեմն կարևոր է թողնել ամեն ինչին գնալ այնպես, ինչպես պետք է։

Դու պետք է հասկանաս, որ դու չես կարող ամեն ինչ կառավարես և ամեն ինչ անել այս կյանքում։ Եվ երբ դու հասկանաս քո սահմանները, այդ ժամանակ դու կլինես պատրաստ սիրուն։

Ճիշտ մարդը կգա քո կյանք, երբ դու վերջապես սովորես քո մասին հոգ տանել։ Երբ դու սովորես չթողնել ուրիշներին շեղել քեզ նրանից, որը հենց քեզ է պետք այս կյանքում։

Ճիշտ մարդը կգա քո կյանք այն պահին, երբ դու լինես պատրաստ նրան։ Ո’չ շուտ և ո’չ ուշ։ Դու ուղղակի պետք է վստահես տիեզերքի ժամանակացույցին։ Դու ուղղակի պետք է վստահես, որ քո մոտ ամեն ինչ լավ է գնալու։

Правильный человек придет в твою жизнь, когда ты будешь готова справиться с любовью. Когда ты будешь готова принять страсть и силу его чувств. Ճիշտ մարդը կգա քո կյանք, երբ դու լինես պատրաստ պայքարել սիրո հետ։ Երբ դու լինես պատրաստ ընդունել նրա զգացմունքների կիրքն ու ուժը։

Այսօր մենք ընկեր Հասմիկի հետ ունեցանք քննարկում <<Ինքնասպան տղան>> պատմվածքի մասին։ Այնտեղ սկզբից ուշադրություն դարձրեցինք ինքնասպանություն արած տղային և իր պատմությանը, բայց հետո նաև պանդոկի տիրոջ, հաճախորդների և պատմությունը պատմող թափառաշրջիկի վրա։ Իմ կարծիքով այս պատմվածքը ավելի շատ ոչ թե ինքնասպան տղայի մասին է, այլ հենց այդ թափառաշրջիկի մասին։ Նա այդ պատմությունը պատմելուց հետո չվճարեց պանդոկի տիրոջը և անհետացավ, սակայն եթե մտածել, կարելի է ասել, որ նա վճարեց։ Ոչ թե փողով այլ պանդոկին հայտնիություն ավելացրեց։ Նա այնպիսի պատմություն է հորինել, որպեսզի պանդոկի հաճախորդները իրար հետ սկսեին վեճ։ Այնտեղից որոշները չափից շատ էին խմել և հենց իրանք էլ հավատացին այդ հորինված պատմությանը, իսկ ով շատ չէր խմել, նա չհավատաց պատմությանը։ Մենք եկանք այն եզրակացության, որ պետք չէ բնությանը ընդառաջ գնալ, որ ամեն ինչ չէ, որ կարող ես հասկանալ մարդու մասինարտաքինով, և որ ամեն մարդ ինքն է իր ապագան որոշում։

Աղբյուր

Առաջին մաս

Չթարգմանված

Давным-давно у одного царя родилось семь сыновей. После рождения каждого из них царь и царица печалились все сильнее, так как царская чета мечтала о принцессе. Когда родился последний сын, принц Кен Хун, царица сильно занемогла после родов, а царь лишился сна.

Чтобы излечить царя и царицу во дворец созвали всех придворных лекарей и шаманок. В течение трех дней шаманки били в барабаны и читали заклинания, а лекари готовили для царя с царицей разные настои. Однако ничего не помогало. Царица, как прежде, была очень слаба и не могла подняться с постели. Государь страдал от бессонницы и по ночам бродил по саду и коридорам дворца. Однажды он решил позвать к себе своего друга – знаменитого хварана Юн Гю и тотчас послал за ним человека.

Под утро, хваран Юн Гю явился к восточным воротам дворца и остановился перед ними. Слуга торопил его скорее войти во дворец и предстать перед государем.

– Господин, пойдемте скорей во дворец! Как вам хорошо известно, царь наш страдает от мучительной бессонницы. Сегодня ночью он велел привести вас к нему и ждет уже несколько часов. Прошу Вас, поспешите!

– Ступай один, я приду позже. Сегодня прекрасная ночь, я хочу насладиться ее прохладой и полюбоваться на восход солнца.

Թարգմանված

Շատ վաղուց մի թագավորի մոտ յոթ որդի ծնվեց: Նրանցից ամեն մեկի ծնվելուց հետո թագավորը և թագուհին ավել և ավելի էին տխրում, քանի որ արքայական զույգը երազում էր արքայադստեր մասին: Երբ ծնվեց վերջին որդին՝ արքայազն Քեն Հոնգը, թագուհին ծննդաբերությունից հետո շատ հիվանդացավ, և թագավորը կորցրեց քունը:

Որպեսզի թագավորին և թագուհուն բուժեն թագավորություն կանչեցին բոլոր պալատական ​​բուժողներին և շամաններին: Երեք օրվա ընթացքում շամանները հարվածում էին թմբուկներին և կախարդանքներ էին կարդում, իսկ բուժողները թագավորի և թագուհու համար տարբեր թուրմեր էին պատրաստում: Սակայն ոչինչ չօգնեց: Թագուհին, ինչպես առաջ, շատ թույլ էր և չէր կարող մահճակալից վեր կենալ: Արքան անքննությունից էր տառապում և գիշերները քայլում էր այգով և պալատի միջանցքներով: Մեկ անգամ նա որոշեց կանչել իր մոտ իր ընկերոջը՝ հայտնի հվարանգ Յուն Գյուին և իսկույն մարդ ուղարկեց նրա հետևից։

Առավոտվան մոտ Յուն Գյուն եկավ պալատի արևելյան դարպասների մոտ և կանգնեց դրանց առջև: Ծառան շտապեցնում էր նրան ավելի արագ մտնել պալատը և արքայի առջև հայտնվել:

— Պարոն, եկեք արագ պալատը: Ինչպես ձեզ հյատնի է, արքան մեր տառապում է տանջալի անքնությունից: Այսօր գիշերը նա հրամայեց մեզ բերել ձեզ իր մոտ և սպասում է արդեն մի քանի ժամ: Խնդրում եմ, արագացրեք:

— Մենակ գնա, ես հետո կգամ: Այսօր գեղեցիկ գիշեր է, ես ուզում եմ վայելել նրա զովությունը և հիանալ արևածագով։

Երկրորդ մաս — Իրինա Գյուրջինյան

Երրորդ մաս — Գոհար Բարսեղյան

Չորրորդ մաս — Անահիտ Հովհաննիսյան

День сегодня мы начали восполнением пропущеных заданий. Потом выполнили задание, где нужно было найти современные эквиваленты устаревших слов. Было довольно интересно узнать о них и что они означают. После этого направились к Казарян Асмик. Мы там посмотрели короткий фильм, который назывался “Одна сотая секунды”. Этот фильм был про военного фотографа. В этом фильме мы выделили мысль о профессии и о человечности. Тут нам показали, что же выберет человек: спасти жизнь незнакомому или сделать уникальные снимки. Было интересно обсуждать это.

После просмотра фильма и его обсуждения у нас была физкультура, после чего мы пошли к Айдинян Нуне. Там мы прочитали короткое произведение на английском а потом переводили его. Было весело, мы выучили несколько новых слов.
Вот так прошел этот день.

Այսօր մենք դասընթացի ժամանակ որոշեցինք քննարկել դպրոցը, թե ինչ ազդեցություն ունի այն մարդու վրա և այլն։ Խոսեցինք նրա մասին, թե դպրոցը ինչ է տալիս մեզ։ Բոլորը կարող են ասել, որ այն տալիս է գիտելիք, բայց նաև տալիս է կյանքի փորձ։ Այստեղ մենք ոչ միայն սովորում ենք, այլ նաև ծանոթանում ենք նոր մարդկանց հետ, մեր շրջապատը ունենք և այն մեզ վրա կարող է ազդել։ Մենք հասկացանք, որ շատերը գալիս են դպրոց ոչ այնքան գիտելիք ստանալու համար, ինչքան ընկերների հետ շբվելու։ Սա այն ժամանակն է, երբ մեր կյանքում շատ բաներ են փոխվում։ Մենք մի քանի ասույթներ կարդացինք դպրոցի մասին և քննարկման համար ընտրեցինք այն, որտեղ ասվում էր “Դպրոցը կրթության հետ կապ չունի։ Սա վերահսկողության հաստատություն է, որտեղ երեխաներին սովորեցնում են հանրակացարանի հիմնական հմտությունները:”։ Դպրոցը մեզ վերահսկում է, կարող է և աննկատ։ Օրինակ կարող են լինել, երբ չպետք է ուշանալ, երբ պետք է համազգեստ հագնել և այլն։ Սա հետաքրքիր քննարկում էր։

Меня зовут Нане. Я по профессии географ и работаю в школе. Жизнь у меня была самой обычной, но в один момент все поменялось.
Это был обычный школьный день, когда уроки закончились я направилась домой. Были выходные. Дома мне позвонила подруга. Она была успешным инженером и работала в большой компании. Она мне всегда рассказывала сколько у них на работе интересных изобретений и я давно хотела там побывать. Она мне позвонила и предложила наконец-то прогулятся там. Я конечно же согласилась.
Мы встретились прямо у здания и направились внутрь. Там правда было очень интересно. было много роботов и у каждого было свое преднозначение. В конце я увидела очень странную машину. Она была как кабинка. В этот момент моя подруга ненадолго отлучилась и я решила рассмотреть эту машину поближе. Меня интересовало что внутри и я решила открыть дверцу. Внутри было темно, но виднелся излучающийся от кнопок свет. Я решила рассмотреть их, ведь ничего плохого не могло бы произойти. Вдруг все вокруг стало расплывчатым, я увидела мограющий свет и очень громкий звук. Что-то было не так.
Я открыла дверь и увидела не здание инженерии, а совсем другое место. Это было открытое поле. Там вдалеке я увидела несколько домов и решила пойти туда. У домов я увидела несколько жителей этой деревни. Женщины были одеты в платья с узорами, а мужчины в рубашки, штаны и сапоги.
Тут было явно что-то не так. И вдруг до меня дошло что это изобретение может быть машиной времени. Я не могла поверить своим глазам.
Я решила не рисковать и не являться на люди в моей одежде, ведь они могут меня не так понять. Я решила взять незаметно одежду у людей. Несколько платьев висело и сушилось, я решила одно взять, нашла обувь и все готово.
Никто не замечал меня и я решила с кем-то познакомиться. Это была женщина средних лет, тоже носила платье, пояс. Она была очень приветливая. Ее звали Екатерина. Я сказала что просто новенькая в этой деревне и попросила показать что тут где находится. Она с радостью согласилась.
В деревне у каждого был уголок работы, было много животных и были ухоженные поля. Когда уже приближалась ночь я нашла маленькое место где можно поспать.
Екатерина меня спрашивала кем же я работала и откуда я. Я решила ей рассказать что знаю географию. Они тут ничего не знали об этом и просили показать как выглядит Земля.
Я на листе нарисовала карту мира и рассказала обо всем что знаю. Им было интересно но и в то же время шокирующе. Когда пришла ночь я снова пошла к своему месту, легла и вдруг услышала голоса. Их было много.

-Кто это вообще такая?

-Она очень странная.

-Может она ведьма!

-Ты прав, нечего таким делать у нас в деревне.

-Давайте завтра выгоним ее отсюда, или еще хуже, сожжем.

Я очень испугалась. Они говорили обо мне. Нужно было бежать отсюда как можно скорее.
Я искала машину времени в темноте, только светила луна. Побродив еще немного я наконец нашла его, открыла и залезла внутрь. Закрыв дверцу все снова начало расплываться. Вдруг все закончилось. Я в остарожностью открыла дверь, но вместо поля наконец увидела знакомую лабораторию. Я выдохнула с облегчением, вышла и начала искать подругу. Меня тут не было 2 дня.
Я услышала очень знакомый голос, голос подруги. Она очень быстро ходила и беспокойно говорила по телефону о чем-то. Увидев меня она сразу побежала ко мне и распрашивала где же я была и что все волновались. Я все рассказала.
Жизнь стала как раньше.

Այս պատմվածքը Պարացելսի մասին էր, ով ուզում էր ունենալ աշակերտ և իր գիտելիքները փոխանցեր նրան։ Նա բոլոր Աստվածներին աղոթեց դրա համար և այդ գիշեր իր տուն թակեց մի մարդ, ով խնդրում էր դառնալ իր աշակերտը և պատրաստ էր ամեն ինչ անել դրա համար: Աշակերտը խնդրում էր Պարացելսին ցույց տալ հրաշք՝ վառված վարդը վերականգնելը: Սակայն Պարացելսը հրաժարվեց: Նա բացատրելով, թե ինչու, աշակերտին մի քանի դաս սովորեցրեց: Նա սովորեցրեց այն, որ կարևորը արդյունքը չէ, այլ ճանապարհը, որով դու հասար այդ արդյունքին: Սա վարդի մասին է հիշեցնում, քանի որ այն փշոտ է, և երբ վարդ ես քաղում դու այդ փշերից ցավ ես զգում: Այդ ցավը հենց դասերն են և այն ամենը, ինչի միջով մարդը անցնում է: Ճանապարհին դու կարող ես դժվարությունների հանդիպել, և դրանք հաղթահարելով դու շատ կյանքի դասեր ես սովորում, դառնում ես ավելի հզոր: Նաև սովորեցրեց, որ կարևորը նյութականը չէ և այն ոչինչ կարևոր չի որոշում: Աշակերտը իր հետ ոսկի էր բերել և այն տվել Պարացելսին: Նա այդ հմտությունները սովորելու համար իր հետ բերել էր ոչ թե գիտելիք, այլ ոսկի, նա պատրաստ չէր այդ դասերին: Իմ կարծիքով այն, երբ Պարացելսը վերջում ասաց “Վարդը հայտնվեց”, նա նկատի ուներ, որ նա կիսվեց իր գիտելիքներով, այդ գիտելիքները ինչպես իր վարդը լինեն և կիսվելով դրանցով վարդը հայտնվեց, հայտնվեց նաև ուրիշի՝ աշակերտի մտքում: Ինձ թվում է աշակերտը այդքան էլ չհասկացավ Պարացելսի տված դասը, բայց ժամանակ անց կհասկանա: