Պերիկլեսյան դարաշրջանի Աթենքը Ք.ա. 444–429 թթ. 

Հույն-պարսկական պատերազմների ընթացքում Հունաստանում կատարվեցին բարենորոգումներ, հատկապես Պերիկլեսի օրոք:  

Տասնհինգ տարի անընդմեջ ընտրվելով առաջին ստրատեգոս, Պերիկլեսը կարգավորեց Աթենքի  քաղաքացիության հարցը:  

Քաղաքացի ճանաչվեցին շուրջ 50 000 չափահաս տղամարդիկ, որոնց ծնողները աթենացիներ էին: Կանայք, երեխաները և օտարերկրացիները, որոնք բնակվում էին Ատտիկայում, քաղաքացի չէին համարվում: Աթենացիների հետ նրանք կազմում էին երկրի ազատ բնակչությունը՝ մոտ 350 000 մարդ: 

Բնակչության մոտ 20% ստրուկներ էին, որոնք պատկանում էին իրենց տերերին և իրավունքներ չունեին: 

Պերիկլեսն օրենքով սահմանեց քաղաքացիների իրավահավասարությունը, այսինքն անկախ ունեցվածքից, մտավոր ու կրթական մակարդակից՝ Աթենքի բոլոր քաղաքացիներն օրենքի առաջ հավասար էին և կարող էին մասնակցելու պետական գործերին: 

Աշխարհաժողովն ընդունում էր պետական օրենքները և հետևում դրանց կատարմանը, որոշում արտաքին քաղաքականության կարևորագույն խնդիրները: Պետության ընթացիկ խնդիրները լուծում էր Պետական խորհուրդը, որը ենթակա էր Աշխարհաժողովին: 

Պերիկլեսյան Աթենքը դարձավ Հունաստանի մշակութային կենտրոն: Այստեղ ստեղծագործում էինշատ նշանավոր պատմագիրներ, իմաստասերներ, թատերագիրներ, ճարտարապետներ, նկարիչներ, քանդակագործներ: Քաղաքում կառուցվեցին բազմաթիվ տաճարներ, պետական ու բնակելի շինություններ։ 
Պոլիսային կարգի անկումը 
Ք.ա. 431–404 թթ. Հունաստանում ընթացավ այսպես կոչված Պելոպոնեսյան պատերազմը: Հույները կռվում էին միմյանց դեմ՝ հողի, հարստության և ազդեցության համար: Հիմնական ախոյանները Աթենքը և Սպարտան էին:  

Իրանի օգնությամբ Սպարտան հաղթեց, սակայն այդ ատերազմը քայքայեց երկիրը: Դրան հետևեցին սովն ու համաճարակը: Այս ծանր պայմաններում հունական զարգացած պոլիսներում մարդկանց համար օտար դարձան բարձր գաղափարները, քաղաքական գործիչները սկսեցին առաջնորդվել իրենց սեփական շահերով: Ընտրակաշառքով և գեղեցիկ խոստումներով նրանք ժողովրդին դարձնում էին կույր գործիք: 
Այս իրադարձություններով ավարտվեց Հին Հունաստանի դասական դարաշրջանի պատմությունը: