Թեմա՝ «ՀՀ սպառնացող արտաքին վտանգները»
- Հայաստանի առաջին Հանրապետության տարիներին երկրի կայունությանը սպառնացող ի՞նչ վտանգներ կային։ Ինչպե՞ս Էր Թուրքիան փորձում ՀՀ տարածքում ուժեղացնել իր ազդեցությունը։ ՀՀ իշխանություններին ե՞րբ և ի՞նչ միջոցներով հաջողվեց ճնշել հակապետական խռովությունները։
Առաջին հարնապետության օրոք մշտապես առկա էին երկրի կայունությանը սպառնացող վտանգներ: Դրանցից էին՝ Հայաստանի ներսում կազմակերպված թուրք-թաթարական հակապետական խռովությունները: Թուրքիան և Ադրբեջանը ձգտում էին տիրանալու Կարսին, Արցախին, Զանգեզուրին, Նախիջևանին, Շարուր-Դարալագյազին, Սուրմալուին և այլն:
Թուրքիան ամեն ինչ անում էր այդ տարածքներն իր ազդեցության տակ պահելու համար: Այնտեղ թուրքական զորքերի կողմից կազմվեցին տեղական <<անկախ հանրապետություններ>>, որոնք հրաժարվում էին ենթարկվել Հայաստանի Հանրապետության կառավարությանը: Մուսուլմանական կազմավորումները խափանում էին երկրի հաղորդակցության ուղիների բնականոն գործունեությունը:
ՀՀ կայունությանը սպառնացող վտանգն ավելի մեծացավ, երբ գաղտնի համագործակցություն հաստատվեց քեմալական Թուրքիայի, Ադրբեջանի և Ռուսաստանի միջև՝ ուղղված ՀՀ-ի դեմ: Անդրկովկասից անգլիական զորքերի հեռանալուց հետո բռնկվեց թուրք-թաթարական ընդհանուր խռովություն: Ապստամբություն սկսվեց 1919թ. հուլիսին Շարուրում ու Նախիջևանում, Սուրմալույում, Զանգիբասարում, Կարսում:
ՀՀ իշխանությունները ձգտում էին խաղաղ միջոցներով կանխելու այդ խռովությունները: 1919թ. սեպտեմբերին հիմնականում հաջողվեց վճռական գործողություններով վերջ տալ ապստամբական շարժմանը:
1920թ. հունիսի 18-ին Զանգիբասարի թուրք ապստամբներին վերջնագիր ներկայացվեց՝ ՀՀ իշխանությունը ճանաչելու և զինաթափվելու վերաբերյալ: Սակայն պատասխան չեկավ, և հաջորդ օրը հայկական ուժերը հարձակման անցան: Եռօրյա մարտերից հետո շրջանը խաղաղվեց:
- Ներկայացրե՛ք 1920 թ․ Մայիսյան ապստամբության սկիզբը։ Ովքե՞ր էին այն կազմակերպել։ Երկրի կառավարության կազմում ի՞նչ փոփոխություններ տեղի ունեցան։ Նկարագրե՛ք ասպտամբության հետագա ընթացքը։ Որո՞նք էին Մայիսյան ապստամբության պարտության պատճառները։
Մայիսյան ապստամբությունը Հայաստանի բոլշևիկների զինված ելույթն էր ՀՀ-ում խորհրդային կարգեր հաստատելու համար: Ինչպես նշվել է, այդ հարցը բոլշևիկները քննարկել էին 1920թ. հունվարյան կոնֆերանսում:
Ընտրվեց Հայաստանի կոմունիստական կազմակերպությունները միավորող օրգան՝ Արմենկոմ: Ալեքսանդրապոլում, Երևանում, Կարսում, Սարիղամիշում, Նոր Բայազետում, Ղազախ-Դիլիջանում, Զանգեզուրի գավառում և այլ տեղերում աշխուժացավ կուսակցական կազմակերպությունների գործունեությունը։
1920 թվականի հունվարին Հայաստանի բոլշևիկյան կազմակերպությունների խորհրդաժողովը որոշեց արտաքին ու ներքին նպաստավոր պայմանների դեպքում ապստամբել և գրավել իշխանությունը։ Նրանք այդպիսի նպաստավոր իրադարձություն համարեցին 1920 թվականի ապրիլի վերջին Ադրբեջանի խորհրդայնացումը։
Ստեղծվեց Հայաստանի ռազմահեղափոխական կոմիտե: Որդեգրվեց կոշտ քաղաքականություն և ընդունվեց օրենք արտակարգ դատարաններ կազմակերպելու մասին, սահմանվեցին խստագույն պատիճներ:
Ապխստամբությունը սկսվեց Կարսում, սակայն ապստամբներին ստիպեցին նահանջել Ալեքսանդրապոլ: ՌՀԿ-ն մայիսի 10-ին Ալեքսանդրապոլում հրապարակեց կոչ՝ իշխանությունն իր ձեռքն անցնելու մասին: Իշխանափոխությունը տեղի ունեցավ առանց արյուն թափելու, քանի որ տեղական իշխանությունները չդիմադրեցին: Կառավարությունը առանձին զորամաս ուղարկեց ապստամբների դեմ: Վերջնագիր ներկայացվեց ՌՀԿ-ին՝ առանց կռվի անձնատուր լինելու և զրահագնացքը հանձնելու մասին: Մայիսի 13-ի երեկոյան վերջնագրի հարցը քննարկվեց Ռազմահեղկոմի ներսում: Որոշվեց քաղաքն առանց դիմադրության հանձնել: Առավոտյան Ալեքսանդրապոլում վերականգնվել էր ՀՀ օրինական իշխանությունը: Ապստամբության ղեկավարների մի մասը դիմեց փախուստի, մյուսները ձերբակալվեցին:
1920թ. Մայիսյան ապստամբությունն ավարտվեց պարտությամբ: