ա) a2bc, 2abca
բ) a2b, 3a2b0
ա) 2a3b, 4a3b, a3b, (-5)a3b; 3a4b2, 80a4b2, -a4b2, 6a4b2; 6p2x, -4p2x
բ) 0a2b3, 12a2b3; -3a3b2, 2a3b2
2x+3x=5x
3m+5m=8m
a+4a+a=6a
3b+b+b=5b
2a+4a+6a=12a
4ab+ab+12ab=17ab
17a2+13a2=30a2
15a2b+14a2b+7a2b=36a2b
43ce2+(-17)ce2+11ce2=37ce2
25b2c2+(-27)b2c2+7b2c2=5b2c2
7x-2x=5x
a-3a=-2a
10a-18a=-8a
-4b-2b=-2b
3bc-17bc=-14bc
mk-2mk=-1mk
28a2-17a2=11a2
4b2c-12b2c=-8b2c
3bc-17bc=-14bc
mk-2mk=-1mk
28a2-17a2=11a2
4b2c-12b2c=-8b2c
17a2b2-9a2b2=8a2b2 24b2c3-(-17)b2c3=41b2c3
ՃԱՆԱՊԱՐՀ
Բարակ ուղին սողալով,
Ոտի տակին դողալով,
Ճամփի ծայրին բուսել է
Կյանքի ծառը շողալով։
Ի՜նչ լայն սիրտ է, որ ունի
Այս ճանապարհն Անհունի․․․
Մարդու, բույսի, գազանի
Եվ թևավոր թռչունի։
Շատ սիրուն ստեղծագործություն է և ոգևորիչ։
Բարակ ուղին սողալով,
Ոտի տակին դողալով,
Ճամփի ծայրին բուսել է
Կյանքի ծառը շողալով։
Ի՜նչ լայն սիրտ է, որ ունի
Այս ճանապարհն Անհունի․․․
Մարդու, բույսի, գազանի
Եվ թևավոր թռչունի։
ԱՇՈՒՆ
Ծառեր, թփեր լեցուն միրգ,
Մառան տարան գիրկ ու գիրկ,
Աշուն սնավ։
Սաղարթ–սաղարթ սարսելով,
Ոսկի տերև դարսելով
Աշուն քնավ։
Տարափ ու բուք փչելով,
Վայուն–մայուն ճչելով՝
Աշուն ծնավ։
Աշուն Հովհաննես Թումանյան
Դեղնած դաշտերին
Իջել է աշուն,
Անտառը կրկին
Ներկել է նախշուն։
Պաղ-պաղ մեգի հետ
Փչում է քամին,
Քշում է տանում
Տերևը դեղին։
Տխուր հանդերից
Մարդ ու անասուն
Քաշվում են կամաց
Իրենց տունն ու բուն։
Հովհաննես Թումանյանի ստեղծագործության մեջ ավելի հանգիստ է նկարագրվում աշունը։ Խոսվում է տերևաթափի մասին։ Իսկ Կոմիտասի ստեղծագործության մեջ բերքահավաքի մասին է գրված և աշունը ավելի արտահայտիչ է։
Սարսել- սոսկալ, սարսափել
Դարսել- շարել իրար վրա
Տարափ- հորդ անձրև
Վայուն-զգացող
Մայուն-մայելու ձայն
Նանե Խաչատրյան 